Na 2012 begon ik mij meer en meer bezig te houden met fotografie. Op de Rietveld academie liep ik eigenlijk altijd al met een camera rond maar deed daar verder weinig mee. Gaandeweg de jaren is er een heel archief ontstaan van toevallige beeldende ontmoetingen. Creatieve invallen waarbij ik zelf het beeld bij elkaar heb gesprokkeld met ter plekke gevonden elementen. Beelden die door anderen zijn achter gelaten klaar om door mij vast gelegd te worden, katten die nét goed zaten, straatmarkeringen die net even anders zijn, de natuur die zich net even anders gedraagt en meer in de wereld om mij heen.
Heb wel eens geprobeerd om de beelden te verwerken in collages of om er overheen te schilderen, echter heeft dit eigenlijk altijd afbreuk gedaan aan de spontaniteit van het moment zodat ik voor mijzelf er vooral een rechtvaardiging in vind dat fotografie voor mij een manier is om de werkelijkheid om mij heen om te buigen naar mijn eigen “frame” terwijl in mijn expressieve schilderijen ik meer als een soort innerlijke dialoog flarden van herinneringen bij elkaar raap en die samenvoeg tot een kleuren-vorm-brouwsel die méér aansluit bij mijn energieke expressieve karakter.
